Wensmoeders en Wensvaders bij elkaar brengen

Veiligheidstips

 

Hier een stukje over veiligheid en het zoeken naar een donor om je kinderwens in vervulling te laten gaan, dit stukje is vooral bedoeld om je bewust te maken en niet om je af te schrikken of bang te maken. Veiligheid is vooral bewust zijn van de risico's en proberen die te minimaliseren, uitsluiten lukt zelden maar als je er bewust mee omgaat kun je een inschatting maken of je dit het risico waard vindt.

Hoewel een groot deel van de mensen (redelijk) eerlijk en betrouwbaar zijn,  zijn er helaas ook die andere bedoelingen hebben, gewoon de boel belazeren of die niet overweg kunnen met een afwijzing.

Ik stoor mijzelf zo af en toe aan teksten van "pas getest dus gezond/schoon" als het om soa/hiv gaat terwijl dit dus maar een beperkt iets zegt, ik werk zelf op een laboratorium en hoewel dit geen medisch lab is maar een stukje medische wel onderdeel was van mijn opleiding ben ik wel gewend om "achter" de cijfers te kijken, daar bedoel ik mee waar staat zo'n getal voor en wat zijn de beperkingen van de meetmethode. Hoewel de uitslag van een test dus geen absolute zekerheid geeft ben ik wel een voorstander van testen, het beperkt in elk geval het risico.

Elke soa of hiv heeft een incubatietijd, zowel voor de test als voor het ziektebeeld en een uitslag van de test zegt dus altijd iets over het verleden. Als een ziekte voor de test een incubatietijd heeft van een maand zegt dit dus niets over de afgelopen maand maar wel over de maanden voor die maand. Een test zegt dus niet dat iemand “schoon” is, hij/zij kan besmet zijn en kan ook al iemand anders besmetten terwijl een test negatief is.

Om een idee te geven van de tijd tussen besmetting en dat dit met een test aan te tonen is, voor chlamydia is deze 3 weken en voor hiv is deze 3 maanden.

Aangezien de samenwerking tussen wensmoeder en donor die van meerdere maanden is zegt een test aan het begin dus wel iets maar niet alles, je zult er als wensmoeder op moeten vertrouwen dat de donor zich ruim voor de eerste donatie en de periode tot je zwanger blijkt te zijn op seksueel gebied “netjes” dus veilig gedraagt. Voor de duidelijkheid veilig in dit verband betekent dus of monogaam of met een condoom, waarbij monogaam (mits de partner dit ook is) eigenlijk de meest veilig optie is een, door het gebruik van een condoom sluit je veel soa’s uit maar bij sommige beperk je het risico op besmetting sterk. Voor diegene die niet weten wat monogaam is, dat je voor langere tijd slechts één seksuele partner hebt.

Een spermabank ondervangt dit “probleem” door het sperma in te vriezen en te bewaren, is een donor x maanden later nog steeds negatief met zijn testen dan kan het ingevroren sperma zonder risico gebruikt worden. Denk nu niet ik vries het sperma zelf in, dit moet met vloeibare stikstof gebeuren en is niet iets wat je thuis kunt of wilt.

Een heel ander aspect van veiligheid waar ik het over wil hebben is die van het eerste contact, eerste ontmoeting tot de keuze van de donor en de persoonlijke informatie de je bewust of onbewust met de ander deelt.

Mensen blijken soms verrassend veel op internet te hebben staan over zichzelf, vaak meer dan ze beseffen, zoek met google eens op je eigen naam (en vergeet het + teken niet tussen je voor- en achternaam) en kijk wat er tevoorschijn komt, verbaast? Daarom wat tips om te voorkomen dat je meer van jezelf prijs geeft dan je wilt/denkt.

  • Gebruik een anonieme e-mail en vul niet je volledige naam in bij de naam die weergegeven wordt. (stuur jezelf eens een mail ter controle om te zien wat een ander kan zien)

  •  Gebruik zo nodig een prepaid gsm, mocht iemand je na afloop lastig blijven vallen gebruik je gewoon dit 06 nummer niet meer

  • Verstuur of ontvang je foto’s, zoek ze even na met google (afbeeldingen), verrassend wat er soms tevoorschijn komt. Om in google foto’s als zoekterm te gebruiken ga ja naar de zoekpagina van google-afbeeldingen http://www.google.nl/imghp  , net naast de ruimte waarin je de zoekterm kunt intypen klik je op het fototoestel, je kunt nu of een url (internetadres) selecteren of een afbeelding uploaden, wanneer je één van de twee gedaan hebt laat je google zoeken. Mocht het gewone google zoekscherm opkomen (zonder afbeeldingsknop) tik dan in de zoekterm “google afbeeldingen” in om hier te komen.  Een andere site waar je ook foto's kan nazoeken is http://www.tineye.com/

  • Foto’s bevatten soms meer informatie dan je denkt, de zogenaamde exif informatie. Als je de foto opent kun je door te klikken met je rechtermuistoets en dan op eigenschappen te klikken de gegevens van de foto opvragen, hier vind je zaken als formaat en met programma de foto geopend moet worden maar er kunnen ook gegevens staan over fototoestel en de instellingen daarvan, is je fototoestel/gsm uitgerust met gps en staat deze ook aan dan kunnen hier ook de gps coördinaten staan waar de foto gemaakt is. Mocht je een toch een foto willen gebruiken waar deze informatie bij zit, in de meeste fotobewerkingsprogramma’s kun je meestal ook deze informatie bewerken.

  • Na mailen en eventueel bellen komt dan toch met één of meer potentiele donors een ontmoeting en waar doe je dat? In elk geval op een plaats waar jij je op je gemak/veilig voelt maar elke plaats kent zijn eigen voor- en nadelen.

1)      Thuis voel je je op je gemak maar geef je wel je veel informatie over jezelf prijs en is het verstandig om na te denken hoe je dit verder organiseert, je laat tenslotte een relatief onbekende man in je huis. Je kunt eraan denken om dit samen met een vriendin te doen of dat er een familielid ergens anders in huis aanwezig is zonder dat die de potentiele donor ziet.

2)      Een openbare locatie (café, restaurant enz.) is redelijk anoniem voor een eerste ontmoeting en veilig genoeg als er voldoende mensen aanwezig zijn helaas is de privacy wat minder.

Eenmaal een donor gekozen is het verstandig te denken aan een donorcontract, hoewel juridisch niet sluitend en de wetgeving hierover is ook nog volop in beweging is dit stuk wel een schriftelijke overeenkomst tussen wensmoeder en donor met daarin de gegevens van beide en als bijlage de kopieën van de identiteitsbewijzen, dit laatste zorgt ervoor dat de kans dat de gegevens kloppen erg groot is en mocht dit niet zo zijn dat iemand traceerbaar is. Verstandig is wel om kopie en origineel met elkaar te vergelijken, een kopie bewerken op de computer is tegenwoordig helaas niet eens zo heel er moeilijk meer.

Het stuk over veiligheid zal helaas nooit compleet zijn, alleen al om het feit dat techniek niet stilstaat en zich ontwikkeld maar hoop dat de lezers hier voor hen nuttige informatie uit kunnen halen.